Linia Hutnicza Szerokotorowa (w skrócie LHS; dawniej zwana Linią Hutniczo-Siarkową) była sztandarowym przedsięwzięciem PKP realizowanym w drugiej połowie lat siedemdziesiątych. LHS miała służyć transportowi rudy żelaza, siarki (co uwidoczniono w nazwie) oraz węgla do ówczesnego ZSRR, bez przeładunku towarów na granicy.
LHS z założenia była (i jest nadal) linią towarową (tzw. przemysłową), posiadała też znaczenie strategiczne.
LHS jest najdłuższą linią szerokotorową w Polsce, i jest najdalej wysuniętą na zachód linią szerokotorową (o prześwicie 1520 mm) w Europie, mało tego - na niej znajduje się np. największa w naszym kraju rampa towarowa (na stacji Sławków Południowy w Zagłębiu), czy pierwsza jaką wybudowano przeprawa mostowa posadowiona na palach wielkośrednicowych (na rz. Wiśle, w miejscowości Matiaszów). Ogólnie można też dodać, że każda przeprawa mostowa na LHS wywiera dość duże wrażenie zarówno pod względem wielkości, jak i wykonania.
Dnia 2. stycznia 2001 r. rozpoczęła swoją działalność spółka "PKP-LHS spółka z o. o.", przejmując wydzielony ze struktur PKP Zakład Eksploatacji PKP w Zamościu i stając się zarządcą linii nr 65 Sławków Południowy-Hrubieszów-Granica Państwa (LHS). Od tego momentu LHS zarządza jedna spółka, podległa bezpośrednio Zarządowi PKP. Tym samym dokonano historycznego wydarzenia - zmiany nazwy linii, z "Linii Hutniczo-Siarkowej" na "Linię Hutniczą Szerokotorową". Nowy Zarząd tłumaczy konieczność tej zmiany kilkuletnim brakiem przewozów siarki po torach LHS.
